Ağlayan mum gibi, umudum sende;
Üflendi, titredi; sönmedi gitti.
Saçlarından sarkan, yıldızlar bende;
Tatlı rüya oldu, bitmedi gitti.
Sana canımdan az, bağlanamadım.
Sözlere sevgimi, sığdıramadım.
Gözümde sakladım, ağlayamadım.
Bir damlacık yaştı, akmadı gitti.
Kayıp hatıralar, sahile vurdu.
Yakıcı sancılar gönlüme vurdu.
Akıl kaldırmadı, cünûna vurdu.
Deliliğe mânâ, vermedi gitti.
Nabız, coşkun coşkun; dövdü cismimi.
Kalbim, gümbür gümbür; dövdü sînemi!
Sükût, çığlık çığlık; dövdü beynimi!
Duyulmayan feryat, susmadı gitti.
Canım bakışına, bağlandı oysa;
Her sözün ruhuma, dağlandı oysa;
Gönlüm; “Sen! Sen!” diye, ağlandı oysa.
Doyamadı sana, kopmadı gitti.
Ellerinde şefkat; layık olmak var.
Nur dolu kalbine, fânus olmak var.
Duanda anılan, isim olmak var.
Dudağımdan adın, düşmedi gitti.
